Ακόμη και τα βράδια δεν υπάρχει πραγματική ησυχία. Τα φαντάσματα φλυαρούν μεταξύ τους μα τόσο διακριτικά που κανένας δε θα πίστευε αν έλεγες πως καταφέρνεις και τ' ακούς ή πως ενοχλούν. Κι όμως, δεν πρόκειται για πραγματική ησυχία. Γιατί απο τους τοίχους αρχίζουν να βγαίνουν ήχοι απροσδιόριστοι και αρμονικοί. Είναι όλα εδώ και δεν αισθάνονται πια θλίψη, αντίθετα τραγουδούν ικανοποιημένα και με ανακούφιση, γιατί επιτέλους μπορούν να είναι χαρούμενα χωρίς να φαίνονται τρελά.

Περιήγηση